У оддий инсон бўлиб асирларни озод эттира олган эди!..
1990 йилда Муҳаммад Али 15 нафар америкалик гаровга олинган шахсларни озод этишга ёрдам бериш мақсадида Ироққа учиб борди.
У АҚШ ҳукумати рухсатисиз оғир вазн тоифасидаги жаҳон чемпиони сифатида тўғридан-тўғри Саддам Ҳусайн билан музокара олиб борди ва уни америкаликларни соғ-саломат уйларига қайтаришга кўндирди.
1990 йилга келиб, Али эндиликда рингда ҳукмронлик қилган жангчи эмасди. У нафақага чиққан, танасида Паркинсон касаллигининг таъсирлари сезила бошлаган эди. Бироқ унинг овози ва обрўси ҳануз жаҳон миқёсида катта таъсир кучига эга эди.
Ўша йили Ироқ Кувайтни босиб олгач, Саддам Ҳусайн юзлаб хорижликларни гаровга олиб, улардан эҳтимолий АҚШ ҳарбий ҳужумига қарши тирик қалқон сифатида фойдаланган. Улар орасида 15 нафар америкалик ҳам бор эди.
Вазият жуда таранг, дипломатик ҳаракатлар эса тўхтаб қолган бир пайтда Али ҳаракат қилишга қарор қилди.
Миссияси тескари натижа бериши мумкинлигидан хавотирланган АҚШ ҳукуматининг эътирозларига қарамай, у Бағдодга учди.
Алининг шуҳрати спорт доирасидан анча узоққа кетган эди: У Шарқ оламида фақат боксчи сифатида эмас, балки мусулмон сифатида ва Ғарб кучига қарши кураш рамзи сифатида ҳам ҳурматга сазовор бўлган. Шу боис Саддам Ҳусайн уни қабул қилишга рози бўлди.
Учрашув пайтида Али сиёсатчи сифатида эмас, инсон сифатида муносабат қилди. Унинг соғлиги ёмонлашган, сўзлаши секинлашган эди, аммо самимиятини инкор этиб бўлмасди.
Саддам Ҳусайн, эҳтимол, бу вазиятдан ўз манфаати учун фойдаланмоқчи бўлган ёки Алининг шахсиятидан таъсирланган ҳолда, охирида америкалик гаровдагиларни озод этишга розилик берди.
Муҳаммад Али 15 нафар гаровдагиларнинг барчасини соғ-саломат озод эттириб, ўз ватанига қайтди ва таъсири бокс чегарасидан анча кенг эканини яна бир бор исботлади.
Бу замонавий тарихдаги энг ғаройиб шахсий дипломатия мисолларидан бири бўлди.
