Нуриддин Исмоилов асари: “Жиноятнинг йирик вакиллари” (23-қисм)
Зубайда офисда эди. Нодира билан чақчақлашиб ўтирарди. Ахир иккиси энди ҳақиқатан ўртоқ бўлиб қолишганди-да. Бирдан қўнғироқ бўлиб қолди. Зубайда қўл...
Зубайда офисда эди. Нодира билан чақчақлашиб ўтирарди. Ахир иккиси энди ҳақиқатан ўртоқ бўлиб қолишганди-да. Бирдан қўнғироқ бўлиб қолди. Зубайда қўл...
Достон ҳайрон бўлганча кўзларини олайтириб хотинига қаради. — Менга бундай термилманг. Ҳомиладорман-ку. Тутунни ҳидлаш менга мумкинмас-ку! — деди унинг қаҳрли...
Нодира ҳали ҳеч нарсадан, айтмоқчимизки, ўзининг юлдузи мана шу ҳайдовчи йигитга тўғриланаётганидан бехабар эди. Қиз қабулхонада Талъатни кўрди. Жилмайиб қаради...
Зубайда эса қўлини иягига тираб, хаёлга чўмди: «Эсизгина, ёмон зўр йигит экан. Эринг бўлса, мана шунақанги бақувват, чиройли бўлса... Аммо...
Эшик тақиллади. Зубайданинг хаёли бўлинди. — Киринг, — деди. Зум ўтмай, Неъмат омборчининг олдин калласи, кейин гавдаси кўринди. У худди...
Саъдулла унинг ҳомиладорлигини эшитиб, бироз хафа бўлгандай туйилди. Балки, Зубайдага шундай кўрингандир. Афтидан, унинг хотинидан унчалик ҳам кўнгли тўлмаётганга ўхшайди....
— Нодирахон, — деди унинг ёнига ўтирган Зубайда, — ҳаммаси жойида. Хотиржам бўлинг. Биз сизни яхши кўрамиз. — Хўп, —...
Ходим Зубайдага билдирмай ютиниб қўйди. Илло, у ҳамон ўзига келолмаётганди. Ахир бошлиғи ёмон сўкди. Бошлиқлар нима гап-сўзлигини суриштириб ўтиришмайди. Бирдан...
У эрини кутиб ўтирмади. Чўмилиб чиқишни ҳам истамади. Шундай каравотга чўзилди-ю, кўзларини юмди. Ширин энтикди. «Ҳамма нарса ўзим ўйлагандай бўляпти,...
Ҳаво тоза эди. Чуқур-чуқур нафас олгинг келади. Яна бу Токио деганларининг ҳаммаёғи чироқ экан. Турли хил рекламалар, афишалар ёниб-ўчиб, кўзни...