…ишрат қилган ёш жувонлар…

Гоҳида ўйланииб қоламан, баъзи бир ёши кекса амалдорларни кўриб. Айримлари бундан олдин ҳам, бундан ҳам катта лавозимларда ишлашган. Бугун энди аввалги куч-қувват, шаҳд йўқ. Эҳҳе, улар бормаган ер, бормаган оромгоҳ йўқ, ҳисоби. Кайф-сафо, маишатбозлик. Бугун энди тишлар тўкилган. Соғлиқ жойида эмас. Улар билан ишрат қилган ёш жувонлар ҳам қанчаси ўлиб кетган, қанчаси кампир бўлиб, ғар қариса отин бўлур, ўғри қариса супи бўлур мақолига биноан умргузаронлик қилишмоқда. Гоҳида шуларга ҳам ачинаман, ҳам нафратим келади. Қарир ҳам экансан, мансаб ҳам қолар экан сендан. Нега одамларга одамгарчилик қилмадинг?! Нега мансабингдан фойдаланиб қон қақшатдинг?! Ёки бир умр от устида ўтаман, деб ўйлаганмидинг?! Ажал келса, ҳаммамиз ҳам ўтамиз бу дунёдан. Лекин Аллоҳ таоло рўзи қиёмат шарманда қилмасин. Ўзига рўбарў келганимизда юзимизни ёруғ қилсин. Эл-юрт корига яраётган, қўлидан келганича яхшилик қилаётган у эркакдир, аёлдир у Аллоҳ паноҳида асрасин.

Бобомурод Абдилов